opinber dagbók ólafíu

ég held að einn strákur sé í fýlu út í mig...............

sem ég skil mjög vel. ef þú ert í fýlu og ef það er útaf því sem ég held... þá er það svoooooo valid hahaha. ég veit að ég yrði brjáluð ef að strákur sem ég var að deita og dumpaði myndi svo blogga um það að hafa bara verið skotinn í annarri allan þann tíma sem við vorum að deita. 

en má ég segja eitt. ég er nokkuð viss um að vitum bæði vel að við myndum ekkert meika sens sem kærustupar.... ég held að við getum verið sammála um það. ekki það - mér fannst ótrúlega skemmtilegt saman. hafði mjög gaman af þér og því að vera að deita. þú ert alveg frábær! sætur, fyndinn og skemmtilegur. en þér finnst ekki fyndið þegar stelpur moona. og ég er stelpa sem moonar. dæmið gengur bara ekki upp.

ég held að við höfum svoldið sært egó hvors annars.... ég veit amk fyrir mitt leiti þá var það alveg frekar sárt í egóið þegar þú dumpaðir mér. aðallega því að ég hélt að þú héldir að þú hefðir verið ástin í lífinu mínu og að það væri heimsendir að þú vildir mig ekki.... en það var ekki heimsendir.. 

ég veit líka að ég var í keppni við þig eftir að þú dumpaðir mér hahahahahaha. það er ógeðslega fyndið. og það var 1000000% bara frá egóinu hahahah. ég var í svo mörgum keppnum við þig. mér er t.d. alveg sama um followers. en ég var í keppni hver var með fleiri followers á tiktok. og á insta. þú vannst insta keppnina en ég vann tiktok. ég vann líka kíkja ekki í story keppnina... bara segja.. 

en ég ákvað svo núna um helgina að hætta í keppni við þig. og líka að hætta að vorkenna þér. því það er svo ljótt að vorkenna. ég fór bara yfir í sama pakka og ég ímyndaði mér að þú varst í þegar þú dumpaðir mér. ég fór í það að halda að þú værir búinn að lesa bloggið mitt og værir sár að ég væri skotin í öðrum. og svo fór ég að finna til með þér fyrir það. og veistu sorry! svona án gríns. 

aðallega fyrirgefðu að ég hafi vorkennt þér. þú ert stór strákur. þú þarft ekki að láta vorkenna þér. (ég líka hata ef fólk vorkennir mér... þannig sorry enn og aftur). en líka sorry að ég hafi verið skotin í öðrum. ég bara vissi það ekki! ég hélt að ég væri komin yfir hann og svo þegar þú dumpaðir mér þá hugsaði ég strax hmm hvað segir gamli? þú varst lowkey rebound og það er sökkað, i´m sorry. ég hélt að fólk vissi þegar það væri að rebounda... en ég hafði ekki hugmynd um það á meðan ´aþví stóð. ekki hugmynd!!!!!! 

en já ég er hætt í keppni við þig og ég vona að þú hættir í fýlu út í mig. ég vil nefnilega að þú vinnir þína keppni. og ég vinni mína keppni. við erum ekki einu sinni að keppa í sömu íþróttinni fattarðu. allavega. love u. þurfum ekkert að vera vinir. en ég er að reyna að snappa úr því að vilja vera betri en þú ahhaha. ég er ekkert betri en þú. og ég er líka að reyna að hætta vilja að þú viljir mig. hahaha það er eitthvað egó dæmi. vilja að þú sjáir eftir mér. ég vil það ekkert raunverulega. því við myndum held ég ekkert virka sem kærustupar..

væri líka ógeðslega fyndið ef þú ert ekkert í fýlu og lest þetta hahahahahh. ég að uppljóstra keppnunum sem ég er búin að vera í. það er svo fyndið. en hey ég er bara mannleg.

vona að þér líði vel!! kannski verðum við vinir einn daginn. segi svona.

með hjartans kveðju,

ólafía sigurðardóttir

hæ vinir.

mér leiðist. ég er að upplifa rosalegan dramaskort. sem er mjög gott. ég veit það alveg. en mér leiðist bara. þetta er gott og ég er þakklát fyrir það að það sé ekkert óþarfa drama í lífinu mínu núna. en það er líka bara ekkert (!!) drama í lífinu mínu.

ég er á mjög rólegum stað. líkamlega. bý bara uppi í sveit. er að sinna mínu. vinna í spekinni og fer í ræktina. en það er líka semi það eina sem ég er að gera. þetta er lognið á undan storminum. er að reyna að njóta þess að vera í logninu en ég er bara orðin frekar spennt fyrir storminum..... ég er spennt að hafa meira að gera. og vera að grinda við það sem veitir mér raunverulega gleði. kemur allt með kalda vatninu.

en svo er líka venus að ganga aftur. eins og astrólafía vinkona mín var að blogga um....  allavega.... venus að ganga aftur er að vekja púka í mér. mig langar að allir fyrrverandi lífs míns tali við mig. aðeins að fokka í mér. mig langar það samt (semi) ekki í alvörunni samt. ég veit það alveg. mér bara leiðist. ok fine þetta er lygi. það er einn sem ég vil að sendi. hahahahhahah hver ætli það sé. nú ímynda ég mér alla strákana mína vera að lesa bloggið mitt og allir að halda að ég sé að tala um þá. bestu mínir. elska ykkur strákar.

btw hversu ótrúlega þæginlegt að vilja stalka mig. ég er bókstaflega með opið blogg. smá vinna að lesa það en vá hvað það er örugglega gaman fyrir ultra forvitna. 

svo er venus líka að endurvekja stefnumóta-appa-púkann. en öppin eru bara out. ég ræð engu um það því miður. ég mun aldrei aftur láta sjá mig á smitten eða tinder. það er bara staðan. svo er ég líka upptekin núna. deita bara seinna. þegar að því kemur. 

fór í göngutúr í gær það var næs. aðeins út að labba. njóta þess að vera í logninu muniði..... þetta er alveg næs. mig langar ekki í drama í lífið... en finnst ég ekki vera að biðja um mikið þegar ég bið um smáá´áaá spennu. bara pínu.

var reyndar að eignast gym crush. það er gaman. förum stundum á sama tíma í ræktina. ætli það verði ekki að duga í bili.

AAARG ÞAÐ ER SVO MIKILL PÚKI Í MÉR. okei nei ég ætla bara að chilla. bæ.

með hjartans kveðju,

ólafía sigurðardóttir

hæ vinir

ég á afmæli á morgun og ég er svo til í það. ég elska afmæli. elska að eiga afmæli, elska þegar aðrir eiga afmæli, elska að bjóða í afmæli elska að vera boðið í afmæli. allt við þetta er svo skemmtielgt. mér finnst svo gaman að halda upp á hlutina. fagna mér. fagna öðrum. fagna lífinu! það eru forréttindi að fá að eldast og fara enn einn hringinn í kringum sólina. þvílík gjöf. 

mér er hugsað til vina minna. til tímans þar sem það var eðlilegast í heimi að setja þvílíku ræðurnar á facebookið hjá nánustu vinum sínum þegar þau áttu afmæli. og helst vera búinn að safna saman myndum og ýmsu skemmtilegu í myndband sem fékk að fylgja með. 

svo fór ég að hugsa um menninguna að setja í story þegar einhver á afmæli. og að það sé smá deyjandi list. samt ekki. en samt. eins og afmæli séu ekkert svo merkileg lengur. æj bíðið ég ætla fyrst að segja það sem mig langaði að tala um. svo skal ég tala um þetta.....

mig langaði nefnilega að segja að tilhugsunin um að einhverjir vinir mínir óski mér til hamingju er að gera mig voðalega væmna akkurat núna. fékk afmælisgjöf frá vinkonum mínum um daginn og á kortinu stóð að þær væru þvílíkt heppnar að eiga mig. hættu nú fer ég að gráta. ég er heppin að eiga þær!!!!! 

ég er svo ótrúlega heppin með fólkið í kringum mig. svona án gríns. og ég veit vel að ég hef rætt þetta áður en ég í alvörunni get talað um þetta endalaust. ég á svo ótrúlega dýrmætar vinkonur. þær eru mér allt!!!! allt sem ég er og allt sem ég á er útaf öllum konunum í lífi mínu. shit stelpur ég elska ykkur. konur eru bestar. svona almennt. en líka.... ég án gríns þekki allar bestu konur heimsins. allar vinkonur mínar eru svo ótrúlega fallegar, dýrmætar, góðar, skemmtilegar og yndislegar sálir að það hálfa væri nóg! ég án gríns skil þetta ekki. 

hvað fær ein kona eins og ég að vera heppin? hvað er hægt að vera heppin???? svona án GRÍNS? 

hvernig datt ég eiginlega í þennan lukkupott? það er svo fallegt að vera umkringd fólki sem vill mér allt það besta. sem styður mig og hvetur mig áfram í einu og öllu! ég gaddem elska ykkur. verð svo ótrúlega montin líka. bara mmmmmhm þetta eru sko vinkonur mínar! og vinir mínir!!! eru þau ekki öll ótrúlega fyndin og skemmtileg og blíð og góð? óóójú! þau eru það nefnilega!!! 

get ekki lýst því með orðum hvað ég er þakklát fyrir það að svona yndislegt fólk kjósi að vera vinir mínir. við eigum í rauninni öll afmæli á morgun því ég væri ekki konan sem ég er í dag nema út af ykkur!

(ég tel btw systur mínar með sem vinkonur... þó þær hafi ekki valið mig endilega sem systur)(nema reyndar helgu systur.... því hún er alltaf að segja að við séum ekki vinkonur, heldur bara systur)(tussa)

en já svo ætla ég aðeins að ræða þessar afmæliskveðjur. því ég var bara að hugsa það núna á meðan ég skrifaði. afhverju ætli við séum farin að posta minna þegar vinir okkar eiga afmæli? er það því við erum bara meira í núinu? var þetta orðið of mikil skylda? gæti vel trúað því, ég veit að ég fann mig oft knúna til að posta öllum því annars myndi viðkomandi verða fúll. (fyrir mörgum árum)(tek það fram)

en vitiði hvað ég held..... okei sko við getum öll verið sammála um að stelpur voru (og er) duglegri að posta þegar fólkið í lífi þeirra á afmæli. gæti verið að við séum líka búnar að minnka þetta þvi að strákar (bókstaflega allir strákar í öllum heiminum) gerðu grín af þessu........... ég held að það gæti alveg spilað eitthvað inn í. 

og nú er ég ekkert að segja að þetta sé endilega eitthvað sem þurfi að endurvekja. þetta var alveg frekar mikið á tímabili. amk í minni upplifun á instagraminu góða. en það er samt svo ótrúlega fallegt hvað við mennirnir höldum mikið upp á hvort annað.

það er svo fallegt að við elskum hvort annað. og að við séum svona montin með fólkið okkar. auðvitað vil ég að sem flestir viti þegar uppáhalds fólkið mitt á afmæli. mér finnst afmæli og afmæliskveðjur frábær leið til þess að deila gleðinni. deila ástinni. 

ókei hætt að vera væmin (í bili) love u

með hjartans kveðju,

ólafía sigurðardóttir

guyyyyyyyyyys vitiði hverju ég er alveg komin með nóg af?

og ég ætla bara að hætta því u.þ.b. núna STRAX!!!!!!!!! ég er komin með nóg af því að vera feimin. ókei þið sem þekkið mig gætuð hugsað hmmmm ólafía..... feimin.... veit ekki hvort dæmið gangi upp. og ég skal svo sannarlega gefa ykkur það. alemennt þá er ég alls ekki feimin. ég er mjög opin og skemmtileg og alltaf til í að kynnast nýju fólki. EN! ég er með tvær aðstæður (?) í huga þar sem ég verð bara víst frekar feimin. og ég nenni því ekki lengur. nei er með þrjár. 

ókei númer eitt. mér finnst þetta hrjá mig mest, ég tek amk mest eftir þessu hjá mér. og það er ég er svo ótrúlega feimin á ensku. sem er mjög áhugavert því ég kann alveg að tala ensku? er þetta því við sem íslendingar erum svo ótrúlega meðvituð um hreiminn okkar? og viljum svo innilega ekki vera með hreim? guys allir eru með hreim? líka fólk sem talar ensku sem móðurmál. afhverju ætti þeirra eðlilegi breski hreimur að vera eitthvað meira valid en minn íslenski? 

ég tek svo innilega eftir því að ég þori ekki að tala ensku. mér finnst það svo vandræðanlegt. ég er t.d. að læra meiri stjörnuspeki með hóp af ótrúlega flottum konum á netinu. og þar erum við allar frá mismunandi löndum. seinast þegar við vorum með live-fund þá var ein kona frá frakklandi sem hafði svo mikið að segja og hún talar ekki bestu ensku í heimi. og mér fannst það svo frábært. og það var svo gaman að sjá hvað hún var ekki feimin við að tala þó hún hikaði og tók tíma að finna réttu orðin. hún vildi svo innilega deila því sem hún vildi segja. það var svo fallegt!!!!! 

svo fór ég líka í stjörnukortalestur til gamla kennarans míns í febrúar 2023. hann er frá ástralíu, algjört yndi. allavega. ég hef svo alltaf ætlað mér að hlusta á upptökuna aftur en ég hef aldrei komið mér í það. jú hef hlustað á fyrstu 3 mínúturnar og svo þegar ég heyri mig tala ensku þá finnst mér það svo kjánalegt að ég stoppa? GELLA???? afhverju í aaaandskotanum fæ ég kjánahroll yfir sjálfri mér? þegar ég er bara ein að hlusta? hvaða rugl er það? hverjum er ekki sama? og hvað með það ef ég er skrítin þegar ég tala ensku?????? (sem ég er btw bara alls ekki neitt)

ég get ekkert haldið áfram að lifa lífinu mínu að finnst vandræðanlegt að tala önnur tungumál. fæ sting í hjartað að ímynda mér öll fallegu tengslin sem ég myndi missa af. úff. það var ein stelpa á ráðstefnunni í ítalíu sem er svo ótrúlega falleg sál. svo opin og hlý. algjört yndi. og ég fann að ég var abbó. sem er svo frábært tilfinning!! ekki ein og sér en hún segir manni svo margt! afbrýðisemin mín var að sýna mér að ég vil vera opnari. ég vil elska!! alla! eins og þau eru! elska ykkur<3

ókei og númer tvö. þetta hrjáir mig ekki alveg jafn mikið því ég fæ fleiri tækifæri til að bæta mig í mínu daglega lífi. en ég er stundum svoldið feimin við að byrja samtöl. að byrja að tala við ókunnuga. en eins og ég sagði þá hráir þetta mig ekki jafn mikið. því ég vil ekki heldur tala við bókstaflega alla alltaf. 

en númer þrjú. sem ég hef tekið svoldið eftir. þegar ég er að hitta menn... (og stráka)(ekki allir sem ég hef hitt fá að vera kallaðir menn)(ég flokka ykkur) allavega. og ef ég t.d. gisti eða er að chilla hjá þeim þá finn ég að ég verð svoldið passív. og ég er að vega og meta hvort ég geri þetta of mikið. hvort þeir fá of mikið að ráða för..... einu sinni horfði ég á strák spila tölvuleik í svona klukkutíma. það var ekki alveg jafn hræðilegt og það hljómar en ég man ég hugsaði ??? er þetta bara staðan ??? er ég an gríns bara að horfa á hann í tölvuleik hahahaha hvað er ég gömul? 

ég held að það sé ákveðið jafnvægi sem ég þarf að mastera í þessum málum. því ég vil alls ekki ráða för of mikið. held það sé ótrúlega mikilvægt að taka stundum skref til baka og sjá hvernig stemningin er. til að geta séð hvort ég fokka í stemningunni eða ekki. því ég er varla að fara að breyta einum né neinum. en svo má líka biðja um það sem maður vill. ohh þetta er svo frábært. ég elska lífið. og alla partana af því.

ég elska að vera skotin í strákum og ég að vera í ástarsorg. nei ókei elska það ekki en mér finnst það svo fallegur partur af lífinu. tilveran er dásamleg og ég er hætt að vera feimin forever! 

með hjartans kveðju,

ólafía sigurðardóttir

heil og sæl kæru vinir!

vil byrja á því að hvetja ykkur (enn og aftur) til þess að byrja að blogga! það er svo gaman! ég elska þetta dæmi. og ekki þykjast vera lélegir pennar.... trúi ekki á neitt slíkt. svo er ég líka sannfærð um það að þið hafið miklu meira að segja en ykkur grunar. 

vil einnig benda á það að það er hægt að vera blogg vinir á blog.is. OG!!! það er hægt að hafa læst blogg, þá geta bara þeir sem eru með lykilorð komist inn og skoðað það sem þið skrifið. það er svo töff.... þið sofið á þessu!

allavega mig langar svoldið að ræða ákveðna hugmyndafræði sem ég hef tileinkað mér. ég veit samt í rauninni ekki hvort þetta sé hugmyndafræði....veit ekki hverjar kröfurnar eru svo að eitthvað teljist sem hugmyndafræði. aaaaallavega. það sem ég vildi sagt hafa er að ég er búin að tileinka mér það að lifa bara í mínum heimi. og í mínum heimi þá ræð ég og allir eru skotnir í mér.

um daginn þá postaði ég í story á instagram og maður sem ég var að deita (erum ekki lengur að followa hvort annað) skoðaði storyið mitt. sjúkur í mig. svo daginn eftir þá horfði annar strákur sem ég var að deita (vorum aldrei að followa hvort annað) á storyið mitt. skotinn í mér. og málið er. ég veit alveg að það er ekkert endilega satt. í þeirra heimi. ég veit vel að það eitt að horfa á story þýðir ekkert endilega að viðkomandi sé ástfanginn af mér og sakni mín og hugsi um mig oft á dag. 

en í mínum heimi!!!!! ræð ég og þá eru þeir ennþá skotnir í mér hahahhahaha. þetta er svo mikil snilld. svo gaman að ráða svona miklu. ef ég myndi horfa á story hjá þeim myndi það þýða að ég væri skotin í þeim? nei! því ég ræð hahahha. kannski í þeirra heimi, en ég bý ekki þar. ég held að á meðan ég geri mér grein fyrir því að minn heimur endurspegli ekkert endilega raunveruleikann þá sé þetta bara stemning. og allt í góðu. og ekkert hættulegt.

æj vitiði ég hélt ég myndi hafa meira að segja um þetta... en svo hef ég bara ekkert meira að segja. ætla að tala um eitthvað annað.

skal segja ykkur eitt sem ég er búin að ákveða. ég er búin að ákveða að hætta að setja mér svona miklar reglur. ég er alltaf eitthvað að bæta mig og blaaablabla. nenni ekki þessu endalausa dæmi maður shit. það er alveg gott og blessað að breytast og bætast og allt það! segi það ekki. ég vil aldrei hætta að verða betri og læra meira. en ég er svo oft að reyna að fatta hvað ég er að læra af ÖLLU.

í rauninni þá langar mig stundum bara að fá að gera eitthvað án þess að vera endalaust að pæla í því hvað mér finnst um það sem ég geri. sem dæmi mætti ég alveg hitta mann án þess að vilja byrja með honum og án þess að vera að pæla í því hvað ég væri að læra af því að vera hitta mann sem ég vil ekki byrja með. það kemur mér ekkert allt við!!! sumt á ég bara að fatta eftir á. 

ef ég á að fatta eitthvað þá fatta ég það bara. þarf ekkert að vinna svona mikið fyrir þessu. þá er ég líka ekki að njóta mín í augnablikinu. 

hef ekki meiru við að bæta.......sofið á þessu

með hjartans kveðju,

ólafía sigurðardóttir