no boys allowed!!!!!

jæja vinir, ég ætla að tala aðeins meira um stráka og instagram. því strákar eru svo fyndnir. og ruglaðir. eins og ég sagði hér í seinustu færslu þá finnst mér það að likea story vera rooooosalega leim sem einhversskonar viðreynslu aðferð. svo fékk ég bara ekkert eðlilega skrítin like á story á instagram, bæði núna áðan og fyrir nokkrum dögum. 

 

ég á s.s. tvo instagram reikninga. annars vegar minn persónulega og hins vegar @astrolafia. sem er stjörnuspeki instagramið mitt. þar posta ég þegar það koma full og ný tungl og þegar sólin færir sig yfir í næsta merki. t.d. í dag fór sólin yfir í vogina. ótrúlega skemmtilegt allt saman. aaaaallavega. svo endurposta ég stundum á mitt persónulega insta. sett áðan í story nýjasta postinn af astrolafiu. sem er ekki frásögu færandi nema hvað. ég fékk like, frá strák. 

þessi strákur hefur verið að flirta síðan í febrúar. ég var líka að flirta við hann á tímabili en þegar það var orðið alveg ljóst að við myndum aldrei hittast þá hætti ég að flirta. en hann hefur ekki enn gefist upp, sem ég ber alveg smá virðingu fyrir. smá. 

og í seinustu viku setti ég 2x í story annan post af astrólafíu. þá fékk ég like á bæði storyin, frá öðrum manni. það er maður sem ég var að hitta núna í vor en hætti svo að hitta hann í byrjun júní. 

 

ég ætla bara að vera hreinskilin... ég skiiiiiiiiiiiil ekkki afhverju í ósköpunum þeir fundu sig knúna til að likea þessi story hahahahah. hvorugur þeirra er að followa astrolafiu, sem er bara gott og blessað. myndi ekki búast við því. og hvorugur þeirra hefur nokkurn tíman likeað neitt sem ég hef sett inn á astrólafíu instagramið. sem er líka alveg mjög eðlilegt.

en aaafhverju að likea story þar sem ég er að reposta þessu? er það því þeim finnst skemmtilegt að ég sé að gera eitthvað sem mér þykir skemmtilegt? hugsa að það sé líklegasta svarið. þá vilja þeir mögulega "sýna mér stuðning" með því að likea story... því þeir vilja ekki likea postinn sjálfann og skilja eftir sig slóð á netinu... 

sem ég skil alveg vel, menn eru á lausu og vilja ekkert endilega að aðrar gellur sjái hvaða gellur þeir (mögulega) fýla. eins og ég segi, ég skil þetta. en ég get ekki sagt að ég beri virðingu fyrir þessu... kannski eru þeir báðir bara að vera vinalegir... en það er samt bara skrítið!! því við erum ekki vinir.... so sorry strákar....

 

málið með þesssi like á story er það að ég get ekki tekið þeim alvarlega. ég upplifi þetta bara sem athyglissýki hahahha og ég hef ekkert á móti athyglissýki!! en commooooooon. ég bara get ekki séð like á story sem flirt því mér finnst það svooooo leim!! og nú er ég ekki bara að tala um þessa tvo. ég er að tala um almennt. mér finnst ekkert sexy við það að einhver ætli sér að reyna við mig í laumi. þú getur likeað milljón story en ef þú þorir ekki að gera neitt sem aðrir geta séð þá hef ég ekki áhuga. þá ætlar viðkomandi greinilega ekkert að láta neitt verða af þessu. og þá er alveg jafn gott að sleppa þessu! 

 

ég tók smá trúnó/rant á instagram áðan útaf þessu ástandi. þar sem ég sagði fólkinu mínu frá því sem var að ske. og síðan ákvað ég að setja nýja reglu. nú mega strákar ekki likea storyið mitt lengur. öllum öðrum er velkomið að likea allt sem þeim sýnist, þar með talið vinir mínir sem eru strákar. en strákar sem ég hef verið að hitta eða hafa verið að reyna við mig mega ekki likea. það er bara staðan. og djöööööfull er það nææææææs. það var svo gaman að leyfa púkanum að ráða og setja þetta bara í sstory fyrir alla að sjá. eins og að subtweeta á twitter. þvílíkur hasar. svo setti ég líka í story að ég vildi ekki fá svar frá strákunum um afhverju þeir likeuðu þessi story. það kemur mér ekki við. vonum bara að þeir hafi hlustað og taki þetta til sín. 

 

nú fæ ég frið til þess að gera mitt, lifa mínu lífi og posta í story án þess að nokkur maður fari að ónáða mig. ég er nefnilega upptekin núna næstu mánuði. hef ekki tíma í svona rugl! plús það að ef einhver vill reyna við mig, þá þarf viðkomandi bara að vera stór strákur og senda mér skilaboð.

 

aah sælan sem fylgir því að setja mörk krakkar. hún er yndisleg. sama hversu skrítin mörkin eru!! svo er það mitt að fylgja því eftir ef einhver strákur likear story... hika ekki við að fela storyið mitt frá þeim sem virða ekki reglurnar.

 

með hjartans kveðju,

ólafía sigurðardóttir

 

ungfrú instagram

hæ vinir!!!

 

takk fyrir að taka svona vel í bloggið!!!!!!! þetta er ekkert eðlilega mikil stemning og ég er að dýrka allt við þetta!! gleður mig að þið séuð líka að hafa gaman að þessu. næsta skref er einfaldlega að verða bloggstjarna og eyða öllum öðrum samfélagsmiðlum. 

 

eins og sum ykkar vita þá hef ég verið að endurskoða samband mitt við samfélagsmiðla voða mikið þetta árið. og þá sérstaklega instagram. ég nefnilega gaddem elska að setja í story. það er bara eitt af því skemmtilegasta sem ég geri. en það er eitthvað skrítið við það samt líka. ég dýrka að setja allt sem mér sýnist. ég upplifi þetta sem mjög mikla sköpun. mín leið til að tjá mig og vera ég sjálf. og að veita öðrum amk smá innblástur til að gera slíkt hið sama. mér finnst ótrúlega gott að gefa af mér og mér finnst ég ná að gefa af mér í gegnum story lol. það er svo fyndið. en það er bara staðan! og ég veit líka að fólk hefur gaman af því að fylgjast með því sem ég hef að deila. 

 

ég er bara rosa mikið að endurskoða hversu mikið ég vil vera að segja fólki. er að reyna að finna jafnvægi í því að posta semi hverju sem er án þess að vera að segja öllum á internetinu hvað ég er að gera. þetta er smá flókið.. því á einn bóginn er lífið ekki svona alvarlegt og ég dýrka að setja í story. en á hinn bóginn þá vil ég geta lifað lífinu án þess að upplifa þessa þörf til að sýna öllum hvað ég er að gera.... skiljiði hvað ég á við?

 

þegar ég og vinkona mín (s/o á sigríði magneu) fórum saman í heimsreisu í byrjun 2020 þá hittum við stelpu í vietnam. sú stelpa var ekkert eðlilega mikil stemningskona vá! við djömmuðum með henni í hanoi og vorum svo að fara í sama flug til filipseyja. fórum því samferða upp á flugvöll. þegar okkur sigríði langaði að adda henni á einhverjum miðli þá sagði hún okkur að hún væri ekki á samfélagsmiðlum. þessi stelpa er mín helsta fyrirmynd í lífinu. hversu ótrúlega töff og powerful að vera ein að ferðast í asíu og vera ekki að deila því á instagram!!!! það er svo fokking töff, langar svo að vera þessi týpa. 

 

en að öðru.. varðandi instagram... vitiði hverju ég er komin með gaddem nóg af? að likea story á instagram sem ehv flirt. þaað er svooooooooooo leiiiiim!!! amk er ég algjörlega hætt að taka nokkuð mark á því. ég túlka like á story bara sem vinalegt. sama hversu sexy storyið er. fyrir mér er like á story það sama og að senda like putta í spjalli á messenger. það er, í besta falli, vinalegt. 

og nú vil ég að það komi mjög skírt fram að ég hata ekki að fá like á story!! ég elska elska elska like á story, ég elska likes og ég elska story.. dæmið gengur upp. en ef einhver er skotinn í mér þá getur viðkomandi einfaldlega heyrt í mér. og helst bara boðið mér á deit. mig vantar nefnilega ekki neina pennavini sem svara stundum story...

að geta likeað story er að aumingjavæða heilu kynslóðirnar!!!!!!!!!! 

takið þetta með ykkur á koddann!!!

 

ég ætla amk að leggjast á koddann... og kannski sofa rótt í alla nótt... það væri best..

 

með hjartans kveðju,

ólafía sigurðardóttir

strákablogg!!!!!!

okei annað blogg

 

mig langar svolítið að tala um stráka. ég nefnilega elska stráka. ég elska að fara á stefnumót og vera að deita. það er svo svo skemmtilegt!!!!!! mér finnst það svo skemmtileg leið til þess að kynnast sjálfri mér betur. sama hvernig fer þá lærir maður alltaf eitthvað! og ég dýrka það.

 

nú hef ég verið ansi dugleg að fara á stefnumót seinustu nokkur ár lífs míns. það sem ég hef lært er rosa margt. en ef við byrjum á byrjuninni. þá átti ég kærasta í sirka tvo mánuði í menntaskóla lol. svo var mér dumpað og ég upplifði ástarsorg lífs míns. það var rosalega erfitt að vera 17 ára. elsku litla ólafía. sætust. ég týndi mér rosalega í því sambandi. var vissulega 17 ára og ennþá að finna út úr mínum málum. en ég gleymdi nánast öllu öðru í lífinu, sá bara hann. er mjög þakklát fyrir að hafa ekki þurft að komast að því hvernig þetta hefði þróast.. hvort ég hefði bara gleymt vinum mínum og misst þá. ég get svarið það, hann gaf mér lífið sem ég lifi í dag. og ég verð honum ævinlega þakklát fyrir það. það er svo fallegt líka að við höfum verið kærustupar í menntaskóla því við áttum svo innilega ekki samleið. en við vorum bæði bara 17 og skotin í hvort öðru.

 

þegar ég er tvítug flyt ég í reykjavík city og fór þá fyrst að deita að einhverri alvöru. og vá hlutirnir sem ég hef lært!!! einn kenndi mér að fara í kalda pottinn í sundi. annar sýndi mér hversu mikilvægt mér finnst að maki minn fýli sund. ég eeeeelska sund, það er voða stór partur af lífi mínu. annar kenndi mér að ég fýla ekki polygamy, það er ekki fyrir mig. sá maður kenndi mér líka að mig langar að maki minn kunni íslensku. bæði því ég er bara mikið skemmtilegri og fyndnari á íslensku en líka því mig langar að maki minn kynnist fjölskyldunni minni. að hann fái að upplifa hvað systur mínar eru fáránlega skemmtilegar og bestar í heimi. 

 

ég hef einnig lært að ég fokka ekki í því að hitta menn casually. ég er einfaldlega ekki casual týpa. það kemur fólki líklegast ekki á óvart lol. ekkert sem ég geri er casual. ég er voða mikil allt eða ekkert gella. myndi deyja fyrir fólkið mitt. og fólkið mitt myndi gera ýmislegt fyrir mig líka. og það er nákvæmlega þannig sem ég vil hafa hlutina. allir vinir mínir eru dramatískir og ekki casual.

 

einn maður sem ég var að hitta á hlut í máli þegar kemur að fjölskyldupælingunum mínum... hann var (og er) með svo ótrúlega fallega sýn á það að langa í fjölskyldu og það fékk mig klárlega til að velta vöngum. hann talaði um að geta búið til sína eigin stemningu, á jólunum sem dæmi. og dem i fuck with that!! ég dýrka fjölskylduna mína. systur mínar eru það besta sem ég á í þessum heimi. stundum þegar við erum heima eitthvað að kjánast allar saman þá situr mamma í horninu og það sést bara á henni hvað hún er þakklát fyrir okkur. (og við fyrir hana). og það er svo ótrúlega fallegt. maður getur skapað sína eigin stemningu frrrr!! (veit það er ekkert gefið og blabla þetta er blogg ekki taka neina pc löggu stæla hér)(blokka ykkur af blogginu)

 

svo hef ég líka lært að ég vil ekki vera í sambandi með djammara. nú hata ég alls ekki djammið,,, en sem kona sem drekkur ekki þá vil ég einhvern á sömu bylgjulengd. hef verið að hitta tvo svoleiðis, einn sem drekkur ekki og einn sem drakk aldrei meira en 2-3 bjóra max. og dem það var svo næs! svo deitaði ég einn þar á milli sem drakk meira en þessir og vitiði,, það var bara ekki jafn kósý. ekki fyrir mig amk. 

 

annar kenndi mér það að ég vil mann sem er til í að standa út úr hópnum. var á rúntinum með honum í eitt skiptið og vorum að ræða málin. síðan segir hann eitthvað um að ég hati greinilega ekki að láta taka eftir mér (lol). og ég segi bara já.... vænt?.. hélt að allir væru þar hahah. þá segist hann vera svona týpa sem,,, ef hann væri í strætó og ég myndi labba inn og horfa yfir öll sem væru þar inni, þá myndi ég ekki taka eftir honum. þetta eru btw hans orð! þetta er enn þann dag í dag með því galnasta sem ég hef heyrt. ég tengi svo innilega ekki. ég vil standa út úr... og ég vil maka sem gerir það sama. power couple stemning only!!!!!!

 

það sem ég er að reyna að læra núna er að taka lífinu ekki svona alvarlega!! og því að deita. sem er ákveðinn kúnst þegar ég veit að ég fýla ekki casual. læt ykkur vita hvernig þetta þróast allt saman.

 

ég mun aldrei hætta að elska að deita og mæla með því að fólk fari á deit. farið á deit plís!

 

málið er,,, það er alltaf hægt að fá innblástur í öllu! einu sinni var mér t.d. dumpað í smsi þar sem strákurinn kvittaði undir "með hjartans kveðju - og nafn stráksins"

 

okei bæ strákatali er hér með lokið.

 

með hjartans kveðju,

ólafía sigurðardóttir

sjósund

kæru vinir

þá er ykkar kona mætt á blog.is og því ber að fagna með fyrstu bloggfærslu lífs míns!

ég verð þó að viðurkenna að þetta fer örlítið gegn nýja vibeinu sem ég vil gefa frá mér... ég er nefnilega að vinna með það að vera dularfull........ að ekki öll viti hvað ég er að gera og hugsa og upplifa og svo framvegis...

en það er ákveðinn sjarmur sem fylgir því að blogga frekar en að gramma.... ég kann að meta að það sé ákveðin vinna að fá að vita hvað ég er að bralla. fáið þetta ekki bara beint í æð á samfélagsmiðlum. en nóg um samfélagsmiðla í bili... á ég að segja ykkur eitthvað skemmtilegt?

ég er hætt að vinna á leikskóla. málið er nefnilega það að ég er 24 ára og hef unnið á leikskóla seinustu 4 ár lífs míns. tók því (mjög viðeigandi) freak out um daginn því mér finnst ég ekki hafa verið að lifa lífinu. (full dramó). ég er nefnilega ekki búin að vera að fokka mér!!! og nú er ég að fokka mér!!!!!

hvað meina ég með því? hvað felst í því að fokka mér? ég skal sko segja ykkur það kæru vinir! ég ætla einfaldlega að lifa lífinu!!!!!!!!!! ég á bara eitt líf og ekki ætla ég að eyða því í eitthvað sem ég brenn ekki fyrir. ég ætla mér t.d. ekki að vinna á leikskóla alla mína ævi. ég vil fara út fyrir þægindarammann minn þar til hann er ekki lengur til. 

nú vil ég ekki uppljóstra öllum mínum leyndarmálum en get sagt ykkur að fyrsti fasinn í fokka mér ferlinu er hafinn og gengur alveg hreint ljómandi vel! er t.d. orðin mikil sjósundskona. (búin að fara 2x). mottóin mín næstu mánuði (kannski ár) eru eftirfarandi: hik er sama og tap. yolo. fokk it. já. (ætla ekki að segja nei við neinu nema hættulegu næstu mánuði)

omg en líka eitt annað... að bókstaflega allt öðru hahahah vitiði hvað ég var að fatta á árinu að mig langar kannski í börn í framtíðinni. það er rosalegt. öll sem þekkja mig vita eflaust að ég hef verið mjög sannfærð um að mig langi ekki í börn. þau hefta nefnilega frelsið sem ég þrái svo innilega í lífi mínu. en kannski langar mig bara að eiga fjölskyldu þegar ég verð stór. hugsa að það sé biluð stemning með rétta makanum og svona. en við sjáum bara hvað setur. nei vitiði þetta er bara víst tengt fokka mér hugmyndafræðinni. var bara búin að gleyma. þessi nýja uppgötvun um að langa í fjölskyldu var það sem ýtti mér í það að vilja lifa lífinu NÚNA. 

þegar ég hélt að ég vildi barnlaust líf þá hefði ég alla ævina til að gera hvað sem er. en ef ég ætla mér að eignast börn þá vil ég vera búin að gera ýmislegt áður en að því kæmi. og þá er ekkert hægt að bíða endalaust. tala nú ekki um það að við vitum ekkert hvenær við deyjum og allt það! 

en ókei fleira hef ég ekki að deila með hópnum

með hjartans kveðju,

ólafía sigurðardóttir